کد مطلب:173156 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122
تبری از ظالمین و غاصبین حق آل محمد
مسلمانان باید دوست و دشمن خویش را بشناسند؛ با دوستان مهرورزی كنند و از دشمنان بیزاری جویند.
بیزاری جستن از غاصبین حق آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم، نكته ای است كه امام باقر علیه السلام در زیارت حضرت اباعبدالله علیه السلام در فقره هایی از آن یاد می كند، و از آن جا كه معصومین علیهم السلام مفسران حقیقی و واقعی قرآن هستند، در آموزه های عترت، تفسیر روشن آیاتی از قرآن كریم را مشاهده می كنیم:
(و من یتول الله و رسوله والذین آمنوا فان حزب الله هم الغالبون) [1] آن كه در پوشش ولایت خدا و رسولش درآید و در كنار اهل ایمان باشد، به یقین سعادتمند و كامیاب است؛ زیرا گروهی كه هدفی جز خدا ندارند، و حزب الله خوانده می شوند، همواره پیروزند.
خداوند راه سعادت را به خوبی تبیین می فرماید:
(لا تجد قوما یؤمنون بالله و الیوم الآخر یوادون من حاد الله و رسوله و لو كانوا آباءهم أو أبناءهم أو اخوانهم أو عشیرتهم أولئك كتب فی قلوبهم الأیمان و أیدهم بروح منه و یدخلهم جنات تجری من تحتها الأنهار خالدین فیها رضی الله عنهم و رضوا عنه أولئك حزب الله ألا ان حزب الله هم المفلحون)؛ [2] هرگز مردمی كه ایمان به خدا و روز قیامت آورده اند، چنین نخواهی یافت كه دوستی با دشمنان خدا و رسول كنند و هر چند آن دشمنان پدران یا فرزندان و برادران و خویشان آن ها باشند. این مردم پایدارند كه خدا بر دلهایشان نور ایمان نگاشته و به روح قدس الهی آن ها را مؤید و منصور گردانیده و در قیامت به بهشتی داخل كند كه نهرها زیر درختانش جاری است، در حالی كه در آن جاویدانند، خدا از آن ها خشنود و آن ها هم از خدا خشنودند، اینان به حقیقت حزب خدا هستند. الا ای اهل ایمان! بدانید كه حزب خدا رستگاران عالم اند.
همان گونه كه در زیارت جامعه ی كبیره نیز، امام هادی علیه السلام این چنین زیبا فرمود:
السلام علی الأئمة الدعاة و القادة الهداة و السادة الولاة والذادة الحماة و أهل الذكر و أولی الأمر و بقیة الله و خیرته و حزبه و عیبة علمه و حجته و صراطه و نوره و رحمة الله و بركاته؛ [3] ؛ سلام
بر پیشوایان خلق كه داعیان به سوی حق و رهبر و رهنمای بزرگ و والیان و حامیان دین خدائید و اهل ذكر (و واقف اسرار قرآن) و فرمانداران از جانب خدا و آیات باقی و برگزیدگان خاص ربوبی و سپاه و نیروی الهی و مخزن علم ربانی و حجت های بالغه و طریق روشن حضرت حق و نور خدا و برهان او؛ سلام و رحمت و بركات خدا بر شما باد.
بر اساس فرمایش امام معصوم علیه السلام، چون ائمه معصوم علیهم السلام «حزب الله» هستند، پس مخالف و دشمن آنان، «حزب شیطان» است. بر این اساس، بیزاری از ظالمینی كه نسبت به آل محمد علیهم السلام ستم كرده اند، از ثمرات ایمان به حساب می آید. نكته دیگر این كه غاصبین حق ائمه معصوم علیهم السلام با آرمان های والای آن حضرات مخالف بودند، و نیز علاوه بر جلوگیری از نشر آثار و اندیشه های آن ها، وجود مقدس معصومین علیهم السلام را نیز تحمل نمی نمودند و آنان را به گونه های مختلف به شهادت می رساندند.
بر این اساس، برای همیشه، استحقاق لعن و نفرین را دارند. [4] .
راهی برای اختصار لعن و سلام
تذكر: «لعن» موجب حساسیت بعضی شده، ولی باید دانست كه اساسا لعن، حق انسانی انسان است كه در مواردی اگر به حقش رسیدگی نشود، جواز لعن هست، مانند مورد «لعان» كه در منابع فقه از كتاب و سنت، به آن تصریح شده است. نیز لعن بر ابطال كنندگان و تغییر دهندكان وقف و موقوفات، كه منصوص است. البته «لعن» غیر از «سب» است؛ به این معنا كه سب و ناسزا گفتن شایسته نیست.
درباره ی اختصار صد مرتبه لعن و سلام زیارت عاشورا، می توان به این طریق عمل كرد كه مرحوم فقه سالك الی الله، حضرت آیة الله حاج شیخ حسن علی تهرانی خراسانی معروف به «مروارید» قدس سره (كه بین ما و ایشان عقد اخوت محقق شده) فرمود: نوعی اختصار از امام هادی علیه السلام نقل شده (گویا در كتاب صدف كه در كتابخانه ی آستان قدس رضوی علیه السلام هم هست، ذكر شده). مثلا پس از قرائت كامل یك مرتبه اللهم العن اول ظالم...، 99 مرتبه اللهم العنهم جمیعا بگویند. نیز وقتی كه السلام علیك و علی الأرواح... قرائت كردند، در پایان 99 مرتبه این عبارت را بگویند: السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین. نیز ممكن است همان موقعی كه لعن و سلام را می خواند، بگوید «صد مرتبه» (مأئة مرة)، مانند آن كه گفته می شود «صد بار سلام». [5] .
بیزاری جستن از غاصبین حق آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم، نكته ای است كه امام باقر علیه السلام در زیارت حضرت اباعبدالله علیه السلام در فقره هایی از آن یاد می كند، و از آن جا كه معصومین علیهم السلام مفسران حقیقی و واقعی قرآن هستند، در آموزه های عترت، تفسیر روشن آیاتی از قرآن كریم را مشاهده می كنیم:
(و من یتول الله و رسوله والذین آمنوا فان حزب الله هم الغالبون) [1] آن كه در پوشش ولایت خدا و رسولش درآید و در كنار اهل ایمان باشد، به یقین سعادتمند و كامیاب است؛ زیرا گروهی كه هدفی جز خدا ندارند، و حزب الله خوانده می شوند، همواره پیروزند.
خداوند راه سعادت را به خوبی تبیین می فرماید:
(لا تجد قوما یؤمنون بالله و الیوم الآخر یوادون من حاد الله و رسوله و لو كانوا آباءهم أو أبناءهم أو اخوانهم أو عشیرتهم أولئك كتب فی قلوبهم الأیمان و أیدهم بروح منه و یدخلهم جنات تجری من تحتها الأنهار خالدین فیها رضی الله عنهم و رضوا عنه أولئك حزب الله ألا ان حزب الله هم المفلحون)؛ [2] هرگز مردمی كه ایمان به خدا و روز قیامت آورده اند، چنین نخواهی یافت كه دوستی با دشمنان خدا و رسول كنند و هر چند آن دشمنان پدران یا فرزندان و برادران و خویشان آن ها باشند. این مردم پایدارند كه خدا بر دلهایشان نور ایمان نگاشته و به روح قدس الهی آن ها را مؤید و منصور گردانیده و در قیامت به بهشتی داخل كند كه نهرها زیر درختانش جاری است، در حالی كه در آن جاویدانند، خدا از آن ها خشنود و آن ها هم از خدا خشنودند، اینان به حقیقت حزب خدا هستند. الا ای اهل ایمان! بدانید كه حزب خدا رستگاران عالم اند.
همان گونه كه در زیارت جامعه ی كبیره نیز، امام هادی علیه السلام این چنین زیبا فرمود:
السلام علی الأئمة الدعاة و القادة الهداة و السادة الولاة والذادة الحماة و أهل الذكر و أولی الأمر و بقیة الله و خیرته و حزبه و عیبة علمه و حجته و صراطه و نوره و رحمة الله و بركاته؛ [3] ؛ سلام
بر پیشوایان خلق كه داعیان به سوی حق و رهبر و رهنمای بزرگ و والیان و حامیان دین خدائید و اهل ذكر (و واقف اسرار قرآن) و فرمانداران از جانب خدا و آیات باقی و برگزیدگان خاص ربوبی و سپاه و نیروی الهی و مخزن علم ربانی و حجت های بالغه و طریق روشن حضرت حق و نور خدا و برهان او؛ سلام و رحمت و بركات خدا بر شما باد.
بر اساس فرمایش امام معصوم علیه السلام، چون ائمه معصوم علیهم السلام «حزب الله» هستند، پس مخالف و دشمن آنان، «حزب شیطان» است. بر این اساس، بیزاری از ظالمینی كه نسبت به آل محمد علیهم السلام ستم كرده اند، از ثمرات ایمان به حساب می آید. نكته دیگر این كه غاصبین حق ائمه معصوم علیهم السلام با آرمان های والای آن حضرات مخالف بودند، و نیز علاوه بر جلوگیری از نشر آثار و اندیشه های آن ها، وجود مقدس معصومین علیهم السلام را نیز تحمل نمی نمودند و آنان را به گونه های مختلف به شهادت می رساندند.
بر این اساس، برای همیشه، استحقاق لعن و نفرین را دارند. [4] .
راهی برای اختصار لعن و سلام
تذكر: «لعن» موجب حساسیت بعضی شده، ولی باید دانست كه اساسا لعن، حق انسانی انسان است كه در مواردی اگر به حقش رسیدگی نشود، جواز لعن هست، مانند مورد «لعان» كه در منابع فقه از كتاب و سنت، به آن تصریح شده است. نیز لعن بر ابطال كنندگان و تغییر دهندكان وقف و موقوفات، كه منصوص است. البته «لعن» غیر از «سب» است؛ به این معنا كه سب و ناسزا گفتن شایسته نیست.
درباره ی اختصار صد مرتبه لعن و سلام زیارت عاشورا، می توان به این طریق عمل كرد كه مرحوم فقه سالك الی الله، حضرت آیة الله حاج شیخ حسن علی تهرانی خراسانی معروف به «مروارید» قدس سره (كه بین ما و ایشان عقد اخوت محقق شده) فرمود: نوعی اختصار از امام هادی علیه السلام نقل شده (گویا در كتاب صدف كه در كتابخانه ی آستان قدس رضوی علیه السلام هم هست، ذكر شده). مثلا پس از قرائت كامل یك مرتبه اللهم العن اول ظالم...، 99 مرتبه اللهم العنهم جمیعا بگویند. نیز وقتی كه السلام علیك و علی الأرواح... قرائت كردند، در پایان 99 مرتبه این عبارت را بگویند: السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین. نیز ممكن است همان موقعی كه لعن و سلام را می خواند، بگوید «صد مرتبه» (مأئة مرة)، مانند آن كه گفته می شود «صد بار سلام». [5] .
[1] مائده «5» آيه ي 56.
[2] مجادله «58» آيه ي 22.
[3] مفاتيح الجنان، زيارت جامعه كبيره، ص 968-969.
[4] به مسأله اي در اين زمينه دقت نماييد:
بايد توجه داشت كه به طور كلي قنوت نماز وتر، زمينه ي مناسبي است براي استغفار، توبه، انابه و اظهار توبه، طلب غفران براي خود و مؤمنان و مؤمنات، نيز دعا براي خود و آنان، بويژه پدر و مادر و آن چه مناسب است از خداوند متعال تقاضا كند و يا با خداي خود به صورت راز و نياز مطرح كند، حتي لعن بر دشمنان دين و اهل عصمت و طهارت، بويژه قاتلان ائمه اطهار عليهم السلام و لعن بر منافقان و كساني كه خلاف شرع كرده و مي كنند، بخصوص لعن افرادي كه در ابطال وقف و تغيير اوقاف و زمينه سازي براي دگرگون كردن آن چه واقفان در وقف هاي خود قرار داده اند، بلكه مي توانند در نماز شب، با ذكر نام اين گونه افراد، يا با تصريح بيش تر، يعني ذكر نام آنان و پدر آنان، در قنوت نماز شب و بلكه قنون نمازهاي فريضه، نام برد. براي استفاده ي بيشتر ر.ك: اساس المسايل والاحكام (توضيح المسائل تحليلي)، آية الله العظمي حاج ميرزا محمد حسن احمدي فقيه يزدي، ص 176.
[5] برگرفته از سلسله مباحث «شرح زيارت عاشورا و اربعين امام حسين عليه السلام» معظم له.